Zonder jou was ik er niet meer geweest
Waardevolle participatie-interventie
‘Ik ben je zo dankbaar’
Dit zei Loes tegen mij toen het einde van ons 5 maanden traject naderde.
Loes werkte met veel plezier als productiemedewerker in een broodfabriek. Ze haalde uit dit werk veel voldoening totdat zij op een dag tijdens haar werk klem kwam te zitten in één van de machines.
Relevante pagina's
Geïsoleerd
Van een gezonde vitale vrouw veranderde ze in een vrouw met lichamelijke en mentale klachten. Na dit incident stond haar eerst een periode van revalideren te wachten. Haar wereld stortte volledig in. Getraumatiseerd, geen zelfvertrouwen meer door het zichtbare letsel, angst en paniek over wat haar in de buitenwereld te wachten stond. Haar werk kon ze niet meer uitvoeren.
Loes kwam steeds minder vaak de deur uit en sloot zichzelf op in huis. Ze zag steeds minder mensen en zonderde zich af van haar partner en kinderen. Loes raakte compleet geïsoleerd van de buitenwereld.
Inschakelen professionele hulp
Door het UWV werd Loes aangemeld voor een participatie-interventie. Bij een participatie-interventie is er vaak sprake van een zogenoemd ‘frozen situatie’. Dit traject begint met inzicht krijgen in de situatie voor zowel de cliënt als de coach. Om vervolgens samen te bedenken wat de eerste stap is om het sociale isolement te doorbreken.
Tijdens het eerste gesprek met Loes hoorde en zag ik een wanhopige en inmiddels suïcidale jonge vrouw. De eerste stap in haar traject was het inschakelen professionele hulp- en of behandeling.
Loes heeft in opdracht van mij direct gebeld met haar huisarts. Professionele psychische hulp werd vervolgens direct ingeschakeld. Een intensief behandeltraject volgde. En langzaam kreeg ze weer grip over zichzelf en haar leven.
Fitter worden
Toen Loes weer wat vertrouwen in zichzelf kreeg en weer meer van haar gezin kon genieten zijn we samen gaan kijken naar een vervolgstap. Bij een participatie-interventie werken we toe naar het verbreden van het sociale netwerk buitenshuis en buiten het familieverband.
Hoe ik dit gedaan heb bij Loes? Door goed naar haar te luisteren en door te vragen naar waar zij op dat moment behoefte aan had. Loes zou graag wat fitter worden vertelde ze mij. Door onze dienst ‘Vol in beweging’ is zij op een laagdrempelige wijze gaan sporten onder begeleiding.
‘Het duwtje in de goede richting’ zoals ik het zelf altijd noem. Na een aantal weken sporten bleek dat Loes dit wilde voortzetten maar dan op een manier dat beter bij haar paste.
Loes gaat nu 3 keer per week met een wandelgroepje een wandeling maken en krijgt steeds weer meer plezier in het leven.
Echt iets kunnen betekenen
Loes durft weer na te denken over de toekomst en welke richting zij op de arbeidsmarkt op zou kunnen gaan.
Bij de woorden; ‘Zonder jou had ik dit niet gekund’ of zelfs ‘Zonder jou was ik er niet meer geweest’ krijg ik een brok in mijn keel.
Wat is het mooi om vanuit participatie interventie echt iets voor iemand te kunnen betekenen!
